28 Mart 2013 Perşembe

Sağ Kalan


Sağ Kalan

 

Değişir mi insan? Zaman insanı değiştirebilir mi?

Değiştirir elbet. Sen de değişirsin. Kilo alırsın mesela ya da kırışmaya başlar tenin. Gözlerinin altında torbalar oluşur.

Yıllar önce ayrıldığın bir dostla yıllar sonra tekrar karşılaşınca fark edersin o büyük değişimi. O sana tuhaf, yabansı bir şekilde bakar, sen de ona... Eski zamanlardan kalma bir şeyler ararsınız aranızda.

 “Değişmiş miyim” dersiniz ürkek, titrek

“Hayır, belki biraz”

“Peki ben, ben değişmiş miyim?”

“Değişmemişsin, hala aynı parıltıya sahip gözlerin”

Değişir insan. Önce fiziken değişir. Zamanın izleri yavaş yavaş belirir bedeninde. Ama öyle yavaştır ki,  bu değişimin farkına varmaz bile kişi. Ne zaman ki eski fotoğraflara değer gözleri ya da eski bir dosta rastlar, işte o an fark eder.

Fakat insanın ruhu dün neyse, bugün de odur. Belki yaşam tecrübeleriyle törpülenir bazı karakter özellikleri ya da yaşadığı ekstrem olaylar karakterinin farklı sapaklara, farklı dönemeçlere girmesine neden olabilir ama kesinlikle bambaşka bir değişim yaşamaz. Yani aslında iyi bir ruha sahipken, bir hırsıza bile dönüşmüş olsa, imkân bulduğunda ruhundaki ışık küçük bir aralıktan sızar, sızabilir. Yani yedisinde neyse yetmişinde odur insan bir eksik ve yahut bir fazla.

Değişir insan elbet, ruhu ve gözleri hariç. Belki bu da büyük bir kandırmaca. Değişen onca şeye rağmen bir şeylerin değişmediğini düşünme ihtiyacından doğan.

Olsun, varsın öyle olsun.  Eğer vücudumuzda ruhumuzdan bir parça iz taşıyan bir organımız varsa o da gözlerimiz olmalı. Öyle olduğundan değil de, öyle olmasını isteyişimden.

Şairin dediği gibi hani:

 
“Bir şey kalmaz, yalınız,
Kalır maziden gözler.
Ölür de her yanımız,
Sağ kalır, neden gözler?”N.F
 
Sümeyye.
 

 

 

 

 

 

 

27 Mart 2013 Çarşamba

On iki yıllık kahve-

 On iki yıldır beklenen bir kahvenin insana verdiği lezzet ve mutluluk nasıl olur?
Bunu bir tek o kahveyi yapmayı ve içmeyi bekleyen bilir...
Şükürler olsun Rabbime ki onca yanlış hallerimize rağmen gönlümüzün muradını bize nasib ediyor....



Ve devam ediyor yaşam serüvenimiz bir şehirden başka bir şehre doğru. Taşınmaktı yerleşmekti derken epey bir süre bloga ara verdim kabul ediyorum. Ama yeni bir ev yeni bir şehir ancak diyorum :)





Düşüş.

  Küçücük bir çocuk avmde onlarca insanın içinde intihar etti bugün. Küçücüktü daha. Kimse yetişip tutamadı ellerinden. Tutup yaşamaya, so...