Sonsuzluk Gıdası

Ramazan-ı Şerif

On bir aynın sultanı Ramazan geldi, hatta bir haftası geride bile kaldı. Ramazan ayı bir dönem daha sıcak yaz aylarına gelecek bu malum. Ama bu bile Ramazan’ın o güzel maneviyatını gölgeleyemiyor bizler için. Süreli bir yokluk anında, süresiz yokluklar çekenlerin hislerine misafir oluyoruz. Bunu başka hiçbir anda yaşayıp anlayamayız.

Ramazanı tarif edecek en güzel kelime  “sabır” olsa gerek. Bize sabretmeyi öğretebilecek tek şeydir “oruç”. Kimileri varsın bizleri eski bir dinin,  ağzı kokan bir avuç açları olarak görsün, biz oruç tutanlar bunun hangi anlamlara geldiğini pekiyi biliriz. Biz bir tek kendi nefsimizi düşman bilir, onu eğitmeye, onun elinde oyuncak olmamaya çalışırız, işte oruçla gelen bütün çaba bunun içindir.

Biz oruçta sadece yediğimiz, içtiğimizin kıymetini değil, zamanın da dakika dakika kıymetini anlarız.

İmsakla gelen bir günün nasıl göz açıp kapayıncaya kadar akşam ezanıyla son bulduğunu görürüz. Hem Ramazan ayındaki her şeyin ayrı bir tadı ayrı bir güzelliği vardır. Siz Ramazan pidesinin o şahane lezzetini sadece iftar anında gerçekten hissedebilirsiniz. Suyun ne büyük, ne hayatı bir nimet olduğunu yine Ramazanda fark edebilirsiniz.

Hz Lokman fikre, hikmete, ibadete dair reçeteyi şu sözde vermiştir:

“Miden doyunca, fikrin uykuya dalar, hikmet susar, azalar ibadetten geri kalır”

Mademki öyle işte oruç insanı daldığı uykulardan uyarmak, battığı kuyularda çıkarmak içindir.

Sonra Mevlana hazretleri ise “ İnsanın asıl gıdası Allah’ın nurudur ona aşırı ten gıdası vermek layık değildir. İnsanın asıl gıdası, ilahi aşk ve ilahi akıldır” demiştir.

Sahiden de öyle değil midir? İnsan yedikçe yemek ister doymak bilmez hiç. Oysa sonsuzluk gıdasının yanında, yeryüzü gıdasının lafı olur mu hiç?

Olmaz elbet.

Bunun için inşallah bizler sonsuzluk gıdasını seçenlerden oluruz sadece şu bir ay Ramazanda değil her ay, her gün, her saniyede.

Sümeyye