Daha çok ve daha çok bekledim. Karanlığın aydınlığa varacağı anı . Bulutların dağılacağı o anı. "Herşey yalnızca bir kabusmuş " diyeceğim kutsal anı. Uzun ve huzurla bir oh çekeceğim biricik anı.
Bekledikçe uzaklaştı .Bekledikçe yoruldum. Bekledikçe silindim.
Acz'imi tekrar iliklerimde bulduğumda.İncecikmiş mut' incecik meğer. kaygan bir zemin üzerinde. Küçücük bir nefesle darmadağın. Büyük , kıymetli ve geri çevrilmeyecek bir özür , teşekkürsüz geçen anlar için nasıl dilenir ?
Bilmiyorum.
Bilemiyorum.
Ömrümün son baharına şahid oldum.
Sümeyye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hadi paylaş fikirlerini benimle :)